Rodzaje broni używanej przez Majów w wojnie obejmowały broń dalekiego zasięgu, broń do walki w zbliżeniu, bronie obronne i niektóre niezwykłe przedmioty, takie jak szerszenie i osy. Na broń dalekosiężną składały się łuki i strzały, proce, dmuchawki i włócznie do rzucania. Przyjęli miotacza włóczni, zwanego atlatlem, około V wieku, i stał się on bronią z wyboru. Atlatl zwiększył zasięg, celność i siłę włóczni i okazał się skuteczny przeciwko hiszpańskiej zbroi.
W walce wręcz walczyli z klubami, toporami, nożami i włóczniami, zwanymi melee. Klub bojowy Majów był szczególnie groźny, ponieważ na jego długości znajdowały się rzędy obsydianowych ostrzy. Klub był w stanie ciąć i łamać kości. Majowie używali ostrzy siekier z obsydianu, krzemienia, brązu lub kamienia i często woleli używać grubej strony topora do ogłuszania swoich ofiar, zabijając ich później w rytualnych ofiarach.
Bronie defensywne zawierały tarcze i zbroję z grubej bawełny i soli kamiennej, która była skuteczna przeciwko obsydianowi. Podczas bitwy Warriors nosili nakrycia głowy, skóry zwierząt i farbę do ciała. Niektóre miasta, takie jak Tikal i Seibel, otaczały je fortyfikacjami.
Majowie używali szerszeni i os jako broni defensywnej. Napełnili tykwami owady, a następnie wrzucili je do atakujących sił. Kłujące owady wyleciały z tykwy i zaatakowały wszystko, co się dało. Majowie wypuścili tyle owadów, że ukłucie zabiło wielu wojowników i wysłało więcej w odwrocie.
