Rząd Majów kontrolował operacje rządowe i sprawy polityczne głównie na szczeblu państwowym; poszczególne miasta-państwa wywodziły przywództwo od przywódców wojskowych zwanych nacomy i arcykapłani lub królowie, którzy rządzili jako jednostki lub w grupach. Zazwyczaj każde państwo-miasto pod kontrolą Majów łączyło rządy wojskowe z prawem religijnym. Chociaż niektóre państwa Majów cieszyły się autonomią, inne podlegały kontroli większych jednostek zwanych stolicami.
Wraz z naczółkami, szlachetne postacie, takie jak królowie i kapłani, tworzyli szczyt hierarchii rządów Majów. Nacoms służył na trzy lata. Podczas ich kadencji jako przywódcy, nacoty nadzorowały operacje wojskowe ich rządzonych państw. Opracowali strategie wojskowe dla operacji krótko- i długoterminowych i zorganizowali oddziały do walk. Majowskie miasta-państwa nie miały stałych armii, ale wzywano żołnierzy rezerwy do walki w razie potrzeby. Prawie 20 jednostek państwowych istniało w strukturze rządu Majów. Stany te charakteryzowały się podobnymi układami z określonymi ośrodkami miejskimi i zewnętrznymi obszarami wiejskimi. Cywile w miastach-stanach cieszyli się ochroną przed przywódcami, az kolei bezpieczeństwa, ale mieli reperkusje za nieprzestrzeganie poleceń przełożonych. Miasta-państwa zyskały przywództwo religijne dzięki podobnej strukturze. Jeden arcykapłan polecił grupom kapłanów, zwanych batabami, wykonywanie funkcji administracyjnych i planowanie wydarzeń i działań religijnych. Lokalne rady, utworzone z urzędników miejskich i konstabli, pomagały batom organizować i egzekwować prawa.
