Indianie Wschodniego Lasu to plemiona, które żyły w regionie rozciągającym się na północy, w kierunku Maine, na południe od Maryland i tak na zachód, jak obszar Wielkich Jezior, na wschód od Indian Plains. Te plemiona sprawiły, że las stał się ich domem i używał lasów do jedzenia, schronienia, narzędzi, broni i odzieży. Plemiona uważane za część Wschodnich Indii Leśnych to Irokezi, Algonquianie, Shawnee, Mohawk i Mound Builders.
Indianie Wschodniego Lasu żyli w domach z bali zbudowanych z drzew, błota, kory, trawy i gliny. Domy budowane przez mężczyzn służyły jako trening dla chłopców z plemienia. Rdzenni Amerykanie zazwyczaj zjadali jelenie, króliki, żubry i niedźwiedzie i uzupełniali swoje odżywianie warzywami takimi jak squash, jagody, orzechy i fasola. Zebrali wodę ze strumieni, jezior, rzek i opadów. Rdzenni Amerykanie używali również skór zwierząt, które zabijali i jedli jako ubranie, robili mokasyny z koźlej skóry na nogi i nosili spódnice z trawy.
Większość plemion Indii Wschodnich używała swoich własnych języków, a Algonquian i Iroquois to jedne z najczęstszych.
Tradycje duchowe obejmowały plemiona, ponieważ członkowie często nosili farbę do twarzy i wykonywali rytuały, piosenki lub tańce, aby uczcić zmarłych, rozmawiać z bogami lub wypędzać złe duchy.
