Części fali poprzecznej obejmują grzbiet, dolinę, amplitudę i długość fali. Grzbiet jest szczytem fali, a koryto jest dnem. Amplituda odnosi się do wysokości fali od punktu środkowego lub punktu spoczynku fali. Długość fali to długość, której potrzebuje, aby fala zakończyła jeden cykl.
Środek fali poprzecznej nazywany jest pozycją równowagi lub spoczynku. To jest punkt, w którym cząstki nie odczuwają zakłóceń. Grzbiet jest najwyższym punktem przemieszczenia fali w górę przez medium. Korytko jest punktem o najmniejszym przemieszczeniu.
Amplituda odnosi się do maksymalnego przemieszczenia z pozycji spoczynkowej. Amplituda to pomiar wysokości fali, od punktu odpoczynku do szczytu lub od punktu odpoczynku do koryta. Długość fali jest miarą jednego pełnego cyklu od jednego szczytu do następnego szczytu lub od jednego koryta do następnego koryta.
Fala poprzeczna to taka, w której energia fali przesuwa cząstki prostopadłe do fali energii. Na przykład falowanie na stawie przesuwa wodę w górę i w dół, podczas gdy energia przesuwa się poziomo w poprzek wody. Sprężyny poruszające się w górę iw dół oraz wibrujące struny fortepianu są również fizycznymi przykładami fal poprzecznych.
