Zigguraty były rodzajem starożytnej świątyni zbudowanej przez starożytnych Babilończyków i Asyryjczyków w regionie Mezopotamii. Według Liviusa struktury te są zasadniczo "świątynnymi wieżami", a wiele z nich wstało niesamowicie wysoko w niebo. Zigguraty, zbudowane przez królów jeszcze w 1640 r., Były uważane za zapewniające połączenie między Ziemią a niebem. Byli także sposobem, w jaki królowie demonstrowali swoją władzę swoim ludziom.
Podstawowa struktura zigguratu, według Reference.com, jest wieżą przypominającą piramidę, która ma wiele opowieści, które mogą być wzniesione poprzez strukturę, która wije się wokół zewnętrznej części wieży. Ta kręta klatka schodowa na zewnątrz wieży sprawia, że ziggurat wygląda jak seria tarasów. Budowle te zbudowano z kamienia wydobywanego z okolicznych obszarów.
Livius opisuje kilka zigguratów, które wciąż istnieją. Najlepiej zachowane z nich znajduje się w dzisiejszym Khuzestanie w Iranie. Innym jest Etemenanki, znaleziony w Babilonie. Nazwa "Etemenanki" oznacza "Dom założenia nieba na ziemi". Zigguraty były ważne w kulturze i religii miast mezopotamskich. Dziewiętnaście świątyń znaleziono w 16 różnych miastach, a istnienie 10 kolejnych udokumentowano w różnych historycznych tekstach.
