W średniowieczu mnisi wykonywali wiele różnych zadań w klasztorach i poza nimi. Klasztory były często ośrodkami nauki i służyły jako prymitywne szpitale, aw niektórych przypadkach były sądami, by sądzić zbrodnie dla pobliskich wiosek. Klasztory produkowały także szeroką gamę produktów rolnych, w tym wino i likiery.
Znaczna część dochodu klasztoru pochodziła z darowizn, ale ostatecznie każdy zakon monastyczny potrzebował wsparcia za pomocą innych środków finansowych. Wiele klasztorów posiadało duże połacie ziemi, wynajmując je dzierżawcom. Inni zakładali na ich terenie młyny, pozwalając rolnikom na mielenie zboża za opłatą. Kiedy monastyr utrzymywał się wyłącznie dzięki tym pasywnym metodom dochodowym, poszczególni mnisi spędzali czas na studiowaniu lub świadczeniu usług religijnych dla wiosek. Niektóre klasztory wykorzystywały bogate ziemie i produkowały wino, ser i inne produkty rolne.
Klasztory były mniej prawdopodobne niż ziemie prywatne, aby zostać zaatakowane i splądrowane podczas konfliktów. Pozwoliło to mnichom na rozwój i pielęgnowanie unikatowych odmian winogron i innych upraw oraz na rozwój technik sera i wina. Wiele różnych odmian wina i sera pochodzi z klasztorów, zanim zostały przyjęte przez innych regionalnych producentów rolnych.
