Wapń został po raz pierwszy wyizolowany jako czysty metal przez Sir Humphry'ego Davy'ego w 1808 roku, kiedy dowiedział się, że Jöns Jacob Berzelius i Magnus Pontin przygotowali amalgamat wapnia i rtęci. Wapń jest głównym składnikiem wapna, który był używany już w siódmym tysiącleciu. tynkować ściany i robić posągi i ceramikę.
Wapń jest wysoce reaktywnym pierwiastkiem, który występuje tylko w połączeniu z innymi elementami w przyrodzie. Wapień został przygotowany jako tlenek wapnia przez Rzymian w pierwszym wieku, podczas gdy tynk Paryża został przygotowany jako siarczan wapnia w 10. wieku. Sir Humphry Davy wyizolował elementarny wapń przez elektrolizę mieszaniny tlenku wapnia i czerwonego tlenku rtęci, tworząc amalgamat wapnia i rtęci, który następnie destylował w celu usunięcia rtęci. Nazwał ją wapniem od łacińskiego słowa "calcis", oznaczającego wapno.
Wapń nie był produkowany w dużych ilościach aż do XX wieku, kiedy jego zastosowania były szeroko rozwinięte. W czasach współczesnych związki wapnia są szeroko stosowane w przemyśle jako środek redukujący do izolowania innych pierwiastków, jako środek stopowy do produkcji stopów innych metali oraz do przygotowania cementu i zaprawy do stosowania w budownictwie. Jest również szeroko stosowany w produkcji żywności i jest minerałem niezbędnym do życia.
