Rozróżnienie pomiędzy ciepłymi i chłodnymi kolorami, niezrozumiałymi do końca XVIII wieku, opiera się na postrzeganej temperaturze. Te kolory z ciepłym nastawieniem, wywołują obrazy słońca i ognia, i generalnie zawierają odcienie czerwone przez żółte (plus brązy i opalenizny), podczas gdy te z chłodną stronniczością są związane z pochmurny dzień i zawierają odcienie od niebiesko-zielonego do niebieskiego -fiolik (plus większość szarości). Czarni mogą mieć ciepłą lub chłodną stronniczość.
Ciepłe kolory mają tendencję do przechodzenia w skład kompozycji, stymulowania i rozbudzania widzów, a chłodne kolory ustępują i mają tendencję do relaksu. Dodatkowo, ponieważ obiekty znajdujące się w odległości są postrzegane jako chłodne, niebieskawe zabarwienie, zestawienie ciepłych i chłodnych kolorów na dwuwymiarowej powierzchni może pomóc stworzyć iluzję trójwymiarowej przestrzeni. Na percepcję skali wpływa również temperatura barwowa: obiekty chłodniejsze wydają się mniejsze w porównaniu do tych o tej samej skali z ciepłym nastawieniem.
Mieszanie kolorów może przesuwać bazowe odchylenie połączonego koloru w zależności od użytych kolorów. Na przykład żółty podstawowy, ciepły kolor, może zostać przesunięty do chłodnej cytrynowej żółtej przez dodanie białego, a podstawowy niebieski, zimny kolor, może zostać przesunięty do ciepłej zieleni z dodatkiem określonych żółtych kolorów.
