Według Dr. Reitzela w Empowher, dooponowo odnosi się do pojedynczego wstrzyknięcia, które jest podawane przez rdzeń kręgowy i do płynu mózgowo-rdzeniowego, podczas gdy wstrzyknięcia zewnątrzoponowe obejmują cewnik umieszczony obok worka kręgosłupa, który jest odpowiedzialny za trzymanie mózgowy płyn mózgowo-rdzeniowy. Różnica polega nie tylko na zastosowanej technice, ale także na długości czasu, w którym leki są podawane i mogą pozostać w ciele. Wstrzyknięcia dooponowe mają skończoną ilość czasu, aby mogły pozostać w ciele, czy to przez 30 minut, czy ponad godzinę; cewników zewnątrzoponowych, dla kontrastu, pozwalają na podawanie leków w sposób ciągły bez żadnych zakłóceń.
Cewniki zewnątrzoponowe są zwykle umieszczane pomiędzy dwoma dyskami kręgowymi, aby leki mogły wpływać do przestrzeni zewnątrzoponowej. Podawane leki w naturalny sposób przenikają z przestrzeni zewnątrzoponowej i przez oponę twardą do płynu mózgowo-rdzeniowego, który znajduje się w przestrzeni dooponowej. Zazwyczaj wymagane jest nakłucie lędźwiowe, a leki są podawane przez przerywane iniekcje lub ambulatoryjne urządzenia do infuzji. Porty zewnątrzoponowe można również wszczepić podskórnie dla wygody, ponieważ porty te są przenośne i mogą ograniczyć ryzyko infekcji.
