Glikoliza polega na rozpadzie cząsteczki glukozy na dwie cząsteczki pirogronianu, podczas gdy cykl Krebsa jest konwersją powstałych cząsteczek pirogronianu do związku znanego jako acetylo-CoA. Oba te etapy występują przed fosforylacją oksydacyjną, która jest głównym procesem wytwarzania tlenowego metabolizującym energię. Glikoliza jest procesem stosowanym przez wszystkie formy życia, nawet te, które nie używają tlenu.
Podczas gdy glikoliza wytwarza tylko dwa ATP netto, w przeciwieństwie do 36 w pełnym oddychaniu aerobowym, niektóre warunki powodują, że organizmy całkowicie polegają na nim - nawet te, które normalnie używają tlenu. Według University of Illinois w Chicago, ludzkie komórki mięśniowe są zdolne do kontynuowania pewnych funkcji przy użyciu glikolizy, gdy przekraczają swoją wydolność tlenową. Niektóre organizmy jednokomórkowe stosują wyłącznie glikolizę. Kiedy to nastąpi, organizmy wykorzystują fermentację do uzupełnienia niezbędnych cząsteczek, produkując kwas mlekowy lub alkohol jako odpady. Glikoliza zachodzi w cytoplazmie, z dala od mitochondriów.
Cykl Krebsa ma miejsce w mitochondriach bezpośrednio przed fosforylacją oksydacyjną. Cykl Krebsa generuje również dwa ATP netto wraz z dwutlenkiem węgla. Cykl Krebsa jest stosunkowo złożonym procesem z kilkoma etapami, powoli zmieniającym acetylo-CoA, dopóki nie znajdzie się w odpowiedniej postaci do oksydacyjnej fosforylacji.
