Parowanie zachodzi, gdy ciecz zamienia się w gaz, natomiast kondensacja następuje, gdy gaz zamienia się w ciecz. Im wyższa temperatura cieczy, tym wyższa staje się szybkość parowania. Natomiast szybkość kondensacji wzrasta, gdy temperatura gazu spada.
Gaz i ciecz mają cząstki o różnych energiach. Cząsteczki wody w ciekłej wodzie trzymane są blisko siebie przez siły przyciągania. Jednak ich ruch nie jest ograniczony i mogą poruszać się nawzajem. Cząsteczki również posiadają energię cieplną, co pozwala im czasami silnie wibrować i powodować ich wypadanie w powietrze i zamieniać się w parę.
Cząsteczki wody w atmosferze jednocześnie wracają na powierzchnię wody i stają się częścią cieczy. Względna wilgotność spada poniżej 100 procent, gdy stężenie cząsteczek wody w powietrzu staje się mniejsze niż najwyższe stężenie, jakie może utrzymać powietrze. Powoduje to parowanie, gdzie jest większa liczba cząsteczek, które przeskakują z cieczy do atmosfery niż liczba, która przenosi się z powietrza do wody. Ten proces jest odwrócony dla kondensacji, ponieważ występuje, gdy powietrze zawiera więcej pary wodnej niż może utrzymać, a liczba cząsteczek wody wpływających do wody z powietrza jest większa niż liczba cząsteczek wchodzących do powietrza z wody. /p>
