Jony ujemne, które mają pojedynczy atom, są nazywane za pomocą przyrostka "-ide". Niektóre przykłady jonów ujemnych to fluorek, siarczek, tlenek i węglik.
Jony ujemne, które mają więcej niż jeden atom, mają inną nazwę. Wieloatomowe jony ujemne, które mają niski poziom utlenienia, kończą się na "-ite", takie jak azotyn. Wieloatomowe jony ujemne, które mają wysoki stopień utlenienia, kończą się jednak na "-ate", takie jak azotan. Aby pokazać, że wieloatomowy ujemny jon ma bardzo niski poziom utlenienia, dodaje się prefiks "hypo-", taki jak podchloryn. Wieloatomowe jony ujemne o bardzo wysokim stopniu utlenienia mają przedrostek "per-", taki jak nadchloran.
