British Journal of Clinical Pharmacology donosi, że prednizolon jest syntetycznym lekiem, który jest również aktywnym metabolitem prednizonu, innego syntetycznego leku. Prednizolon jest glukokortykoidem, który jest głównie stosowany w leczeniu autoimmunologicznych i zapalnych stany, szczególnie u pacjentów z chorobą wątroby, którzy nie są w stanie przekształcić prednizon w prednizolon. Prednison jest kortykosteroidem, który jest najczęściej stosowany jako lek immunosupresyjny.
Prednizolon ma niski poziom aktywności mineralokortykoidów, zgodnie z farmakokinetyką kliniczną. Ta właściwość sprawia, że prednizolon jest skuteczny w leczeniu typowych schorzeń, takich jak astma, klasterowe bóle głowy, reumatoidalne zapalenie stawów i choroba Leśniowskiego-Crohna. Lekarze stosują także prednizolon w innych stanach zapalnych, takich jak porażenie Bella, zapalenie osierdzia, stwardnienie rozsiane i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Rzadkie schorzenia, które można leczyć prednizolonem, obejmują piodermię zgorzelinową, czasowe zapalenie tętnic i zapalenie błony naczyniowej.
Lekarze najczęściej stosują niskie dawki prednizonu w leczeniu reakcji alergicznych i wyższych dawek w leczeniu niektórych form raka. Prednison jest również częstym leczeniem zapalenia krtani, miastenia, chorób reumatycznych, zapalenia tarczycy i gruźlicy. Drugs.com donosi, że prednizon jest skuteczną częścią schematu zapobiegania odrzucaniu tkanki po przeszczepach narządów. Skuteczność prednizonu jako środka immunosupresyjnego oznacza również, że podatność na infekcje jest znaczącym efektem ubocznym tego leku.
