Wzmocnienie zachęca do zachowania, podczas gdy kara go zniechęca. Obydwa rozwijają naukę przez to, co nazywa się warunkowaniem operanckim, w którym zachowania zwiększają się lub zmniejszają w zależności od rodzaju uzyskanego wyniku.
Edward Thorndike był psychologiem, który najpierw studiował warunkowanie czynne, które opisuje naukę opartą na konsekwencjach ucznia. Jego praca wpłynęła na pracę B.F. Skinnera, psychologa behawioralnego, który opracował warunki wzmacniania i karania w kategoriach warunkowania czynnego. Prace Skinnera wykazały, że kary mają tendencję do zmniejszania prawdopodobieństwa określonych zachowań, podczas gdy wzmocnienie zwiększa prawdopodobieństwo określonych zachowań.
Oba terminy można opisać w kategoriach pozytywnych i negatywnych. Pozytywne wzmocnienie oferuje coś, co jest pożądane w celu zwiększenia pozytywnych zachowań, podczas gdy negatywne wzmocnienie usuwa coś niepożądanego w celu zwiększenia pozytywnych zachowań. Kara pozytywna oferuje coś niepożądanego w zmniejszaniu negatywnych zachowań, podczas gdy kara negatywna usuwa coś, co jest pożądane, aby zmniejszyć negatywne zachowania.
