Metoda elementów jest sposobem dodawania różnych wektorów do fizyki. Umożliwia dodanie skorygowanych pod kątem prostym wektorów w celu uzyskania wektora wypadkowego o wielkości i kierunku zależnym od dodane poszczególne składniki.
Metoda składowa jest powszechnie stosowana w kartezjańskich układach współrzędnych, gdzie dodawane są poszczególne elementy wektora poszczególnych wektorów prostopadle do siebie. Metoda może być również stosowana w innych układach współrzędnych, takich jak systemy krzywoliniowe i biegunowe. Użytkownicy korzystający z metody współrzędnych po raz pierwszy powinni rysować strzałki z głowami i ogonami, które graficznie przedstawiają wielkość i kierunek dodawanych komponentów. Ta wizualizacja utrwala metodę, ułatwiając późniejszą aplikację.
Mocne zrozumienie Twierdzenia Pitagorasa jest warunkiem zastosowania metody składowej w przestrzeni kartezjańskiej, ponieważ wynikowy wektor z dodania prostopadłych komponentów znajduje się jako przeciwprostokątna trójkąta prostokątnego, która powstaje, gdy ortogonalne komponenty są dodawane za pomocą linia prosta łącząca wierzchołki strzałek. Szczególną uwagę należy zwrócić na wybór pozytywnych i negatywnych kierunków; najczęstszą konwencją jest użycie prawa i góry do reprezentowania pozytywnego i dolnego oraz lewego do reprezentowania negatywnego.
