Teoria tektoniki płyt mówi, że powierzchnia Ziemi, górny płaszcz i skorupa były kiedyś zbudowane z ogromnych płyt skalnych, które rozpadły się na mniejsze kawałki około 300 milionów lat temu. Te mniejsze, połamane płyty tworzą bardziej płynną powierzchnię skalną w płaszczu. Z upływem czasu płyty przesuwają się i przekształcają w naturalne granice lądów. To wyjaśnia naturalne zjawiska lądowe, takie jak trzęsienia ziemi i tsunami.
W 1912 roku meteorolog Alfred Wegener zaproponował pierwszą teorię tektoniki płyt: wszystkie kontynenty, kiedyś, były połączone i tworzyły pojedynczy superkon kontynent o nazwie Pangea. To wyjaśnia, dlaczego linie brzegowe kontynentów wydają się pasować do siebie jak kawałki układanki.
Przez setki milionów lat płyty przesuwały się i zmieniały położenie. Czasami poruszają się razem, czasami rozdzielają się i oddalają, a czasami przesuwają obok siebie. Gdy płyty przesuwają się obok siebie, czasami dotykają i powodują, że jedna płyta podnosi się, a druga przesuwa się w dół. Ten ruch góra-dół powoduje trzęsienie ziemi, które powoduje błąd lądowy lub pęknięcie. Jeśli ruch odbywa się w dużej części wody, może wytworzyć gigantyczne fale wody zwane tsunami. Główne tablice znane są jako Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Eurazja, Afryka, Indo-Australijski, Pacyfik i Antarktyda.
