Głównym celem Irokezów Ligi Narodów było egzekwowanie Wielkiego Prawa Pokoju w celu rozstrzygania sporów i zapobiegania wojnie między sprzymierzonymi narodami plemiennymi. Pierwotnie składający się z pięciu plemion, Liga uważała niewymuszone plemiona za wrogów i czasami udawała się przeciwko nim. W 1722 roku naród Tuscarora dołączył, a Liga stała się znana jako Sześciu Narodów.
Irokezi nazywają siebie Haudenosaunee, co w grubsza tłumaczy się jako "People of the Longhouse", symbolizujące, jak pięć narodów usiłowało zachowywać się jak rodziny mieszkające w jednym domostwie. Oryginalna Liga Narodów składała się z Seneki, Cayugi, Onondagi, Oneidy i Mohawka.
Potrzeba Ligi Irokezów wzrosła z rosnącej agresji międzygrupowej, najprawdopodobniej wynikającej z rywalizacji o zasoby w obliczu rosnącej populacji. Małe wioski łączyły się w większe klany dla ochrony, ale musiały także się zemścić za morderstwo jednego z ich członków, tworząc cykl zemsty i wojen, które doprowadziły do nieustannych wojen i najazdów. Według legendy, szef Mohawków Hiawatha wraz z Deganawidą Rozjemcą przekonali wodzów pięciu plemion do stworzenia konfederacji, która stała się Lugą Irokezów. Chociaż jego dokładne pochodzenie nie jest znane, Iroquois League nadal istnieje.
