Stany Zjednoczone nie wstąpiły do Ligi Narodów z powodu opozycji w prasie i Senacie USA. Wiodącą opozycją byli senatorowie Henry Cabot Lodge i William Borah.
Liga Narodów była amerykańską ideą popieraną przez prezydenta Woodrowa Wilsona podczas negocjacji poprzedzających traktat wersalski, porozumienie, które oficjalnie zakończyło pierwszą wojnę światową. Celem organizacji było stworzenie międzynarodowego organu, który pomógłby zachować pokój i ukaraj tych, którzy rozpoczęli wojny. Jednak wielu Amerykanów było zaniepokojonych. Szczególnie obawiali się 10. artykułu Ligi. Uważali, że ten artykuł pozwolił Lidze Narodów zmusić Stany Zjednoczone do przyznania swojej potęgi militarnej i gospodarczej w miejscach, które nie były korzystne dla kraju. Chcieli również pozostać przy tradycyjnej niechęci kraju do międzynarodowych powiązań. Wilson argumentował, że weto Stanów Zjednoczonych w stosunku do porozumień Ligi sprawiło, że takie obawy były niepotrzebne. Choć było miejsce na porozumienie między obiema stronami, Senator Lodge i prezydent Wilson mieli gorzką wzajemną niechęć, a Wilson miał ogromny udar w 1919 roku, który ograniczał jego zdolność do negocjacji. Traktat osłabł przez kilka miesięcy, aż Senat przegłosował go na 49-35 w 1920 roku.
