Głównym wkładem Francesco Redi w biologię było udowodnienie, że robaki nie wybuchały spontanicznie przed gniciem mięsa, ale zostały zdeponowane w jajach much. Był pionierem pionierskim w badaniach nad parazytologią, obserwując, że wiele rodzajów pasożytów powstało z jaj i nie generowało spontanicznie.
Generowanie spontaniczne, teoria, że robaki, pchły, robaki i inne żywe organizmy rozwinięte z nieorganicznej lub martwej materii organicznej, była dominującym punktem widzenia naukowców przez około 2000 lat, odkąd Arystoteles po raz pierwszy opisał to zjawisko.
W 1668 r. Francesco Redi przeprowadził pierwszy eksperyment, aby rzucić wyzwanie tej teorii. Umieścił różne rodzaje mięsa w sześciu słojach. Pokrył trzy słoje gazą i pozostawił pozostałe trzy otwarte. Larwy pojawiły się na otwartym mięsie, ale tylko na gazie pokrywającej pozostałe słoiki. Następnie użył trzech słoików, zakorkował jeden, przykrywając go gazą, pozostawiając drugi otwarty. Larwy pojawiły się na mięsie w otwartym słoju i na gazie, ale nie w zamkniętym słoiku. W XIX wieku Louis Pasteur rozwinął eksperymenty Rediego, by zdecydowanie obalić spontaniczne generowanie.
Redi również szczegółowo badał pasożyty, pisząc opisy i tworząc ilustracje w książkach i traktatach. Jego obserwacje potwierdzają jego przekonanie, że pasożyci składają jaja, z których potomstwo rozwija się i nie rozwija się spontanicznie.
