Gdy skrobia, polisacharyd, jest trawiona, zostaje ostatecznie rozbita na monosacharydy (glukozę, galaktozę i fruktozę) w układzie trawiennym. Skrobia dostarcza organizmowi składników odżywczych, które muszą być rozbijane w prostsze jednostki, które mogą zostać zaabsorbowane do krwioobiegu, i ostatecznie napędzają organizm ludzki energią, aby uruchomić czynności metaboliczne.
Trawienie skrobi zaczyna się w jamie ustnej, katalizowane przez ślina amylazę /ptyalinę. Głównym celem trawienia skrobi jest rozbicie go na mniejsze mikroelementy wykorzystywane przez organizm. Podczas trawienia skrobi w jamie ustnej dochodzi do dwóch rzeczy: żywność jest rozbijana, a następnie amylaza ślinowa rozpoczyna rozkład skrobi na mniejsze związki zwane disacharydami (maltoza i izomaltoza).
Kiedy skrobia zostaje połknięta, trafia do żołądka, gdzie praca śliny amylazy zostaje zgaszona z powodu kwaśnej natury żołądka, obniżając w ten sposób pH poniżej 4,0. Trawienie skrobi staje się ponownie aktywne, gdy pokarm dociera do jelita cienkiego. Granice szczoteczkowe jelita cienkiego zawierają enzymy, takie jak maltaza, izomaltaza, sacharoza i laktaza, które hydrolizują disacharydy do oligosacharydów. Amylaza trzustkowa rozkłada oligosacharydy dalej do monosacharydów, najprostszej postaci węglowodanów (skrobi). Granice pędzla produkują kolejny enzym zwany maltazą, który rozkłada maltozę na glukozę. Sacharazy, laktazy i inne enzymy trzustkowe rozkładają sacharozę i laktozę. Dlatego końcowymi produktami trawienia skrobi są glukoza, sacharoza i laktoza, jak stwierdzono w GMO Compass.
