Afganistan ma prymitywny rodzaj gospodarki zależny od rolnictwa, nielegalnego handlu opium i pomocy zagranicznej. Chociaż jego obfitość zasobów naturalnych, takich jak gaz ziemny, ropa naftowa i wiele rodzajów minerałów, ma potencjał sprawiają, że jest to zamożny naród, ze względu na dekady wojny, istnieje mała infrastruktura umożliwiająca wykorzystanie tej obfitości.
Sowiecka inwazja w 1979 r., po której nastąpiła prawie stała wojna wraz z represyjnym reżimem talibów, spowodowała, że gospodarka Afganistanu w znacznej mierze nie funkcjonuje. Od 2001 r., Kiedy spadł reżim talibów, gospodarka poprawiła się głównie dzięki dużym napływom pomocy zagranicznej. Rolnictwo jest głównie na poziomie minimum egzystencji, z wyjątkiem uprawy opium, która w niektórych prowincjach jest głównym źródłem dochodów. Słaba kontrola rządu, szalejąca korupcja, brak infrastruktury publicznej, powszechna przestępczość i brak czystej wody, mieszkań i energii elektrycznej przyczyniają się do powolnego wzrostu gospodarczego. Stopa bezrobocia oscyluje wokół 35 procent.
Ulepszenia od 2001 roku są znaczące. Średnia długość życia wzrosła o 15 do 20 lat, dziewczęta i chłopcy uczęszczają do szkoły, ogólna frekwencja w szkole wzrosła, a sieć elektryczna i system drogowy kraju znacznie się poprawiły. Badanie transformacji Banku Światowego sugeruje, że dalszy wzrost gospodarczy Afganistanu zależy od stabilnej sytuacji bezpieczeństwa.
