Poezja Emily Dickenson była przede wszystkim inspirowana rzeczami, które ją intrygowały, ale biorąc pod uwagę formę i styl, którego używała, większość jej utworów poetyckich jest opisywana jako teksty na tematy takie jak natura, prawo, religia i tożsamość jaźń. Dickensona często porównuje się do Keatsa, ponieważ oboje byli namiętnymi poetami.
Podczas gdy Dickenson zajmował się różnymi tematami w swojej poezji, często używała podobnych niuansów stylistycznych w wielu swoich pracach, dzięki czemu była wyjątkowa. Jedną z takich cech było swobodne użycie kreskόw Dickensona przy kończeniu wiersza wersu. Było to często używane do zastąpienia tradycyjnej gramatyki, takiej jak przecinki lub kropki.
Dickenson często używałby wielkich liter w środku linii, co zwykle nie jest wykonywane w poezji (duże litery są zwykle zarezerwowane dla pierwszego słowa nowej linii). Nadal nie ma solidnego wskazania, dlaczego Dickenson to zrobił, choć przyczynia się do wyjątkowości jej ogólnego stylu.
Podczas redagowania Dickenson skupiał się raczej na słowach niż na formach i często stosował zwykły miernik w swoich pracach. Pod względem rymowania, podobnie jak w przypadku używania wielkich liter, często było to eksperymentalne lub w formie ukośnej rymowanki. Popularny we współczesnej poezji, nie był powszechną praktyką wśród współczesnych Dickensona.
