Deer ma szeroką gamę adaptacji behawioralnych, w tym instynkt do ucieczki przed niebezpieczeństwem, instynkt chowania, ochrony i opieki nad swoimi młodymi oraz instynktem, który napędza kozły do walki podczas rutyny, ich okresu godowego. Jednym z najbardziej charakterystycznych zachowań jeleni jest ich skłonność do podróżowania w stadach, które funkcjonują jako jednostki rodzinne i obronne, które chronią jednostkę poprzez wagę liczb.
Samce jeleni, zwane kozami, są bardzo agresywne dla drapieżników, osób postronnych i siebie nawzajem. W czasie koleiny będą rozbijane razem, blokując poroża lub uderzając się kopytami, aby zapewnić dominację. Mogą się tak zaostrzyć podczas tych procesów, że będą się wzajemnie zabijać.
Samice jeleni, tak zwane, ochraniają swoje nowonarodzone płazy poprzez lizanie ich, aby usunąć wszystkie ślady zapachu z ich płaszcza, a następnie pomóc im schować się w gęstej zaroślach lub wysokiej trawie. Matka jeleń rozumie instynktownie, że młode są bezradne i wymagają starannej ochrony, jeśli mają przetrwać do dorosłości.
Większość jeleni ucieknie, gdy usłyszy, zobaczy lub wyczuje ewentualne niebezpieczeństwo. Ta adaptacja zapewnia bezpieczeństwo stada przed drapieżnikami i klęskami żywiołowymi, ponieważ ich ostre zmysły dają im wczesne ostrzeżenie, a ich prędkość pozwala im szukać bezpieczeństwa.
