Najstarszym znanym urządzeniem obliczającym jest liczydło, które zostało prawdopodobnie wynalezione i używane w Babilonii (obecnie Irak) około 5000 lat temu. liczydło było również używane w Chinach i było używane do liczenia i zapewnienia niezawodnego sposobu obliczania dodatków i odejmowań.
Szkocki matematyk John Napier (ur. ok. 1550 r.) wynalazł urządzenie obliczeniowe o nazwie "Kości Napiera." Wykonano go z prętów (często kości) z wypisanymi na nich kwadratami. Urządzenie umożliwiło użytkownikowi obliczenie multiplikacji. Napier wynalazł również logarytmy, które zostały rozwinięte przez matematyka Henry'ego Briggsa. Edmund Gunther (1581-1626) i William Oughtred (1574-1660) wymyślili i opracowali regułę slajdów opartą na swoich koncepcjach.
W 1623 r. niemiecki astronom Wilhelm Schickard (1592-1635) opracował to, co nazywał "zegarem obliczeniowym", maszynę, która była w stanie obliczać funkcje dodawania, odejmowania, dzielenia i mnożenia. Nie przedstawił jednak tego wynalazku publicznie, a został zniszczony przez pożar w 1624 roku.
Pierwsza maszyna do liczenia, która została wprowadzona do publicznej wiadomości została wymyślona przez francuskiego matematyka /pisarza /filozofa Blaise'a Pascala (1623-1662) w 1642. 19-letni Pascal został zmuszony do wymyślenia mechanizmu, który miał pomóc w nieskończonej liczbie obliczenia, które zrobił dla biznesu swojego ojca. Jego wynalazek, zwany Paskaliną, był pierwszym, który automatycznie przenosił cyfry z jednej kolumny na drugą. Jego prototyp mógł obsłużyć liczby pięciocyfrowe, a kolejne wersje mogły obsłużyć do ośmiu figurek.
