Zegarki na rękę zostały po raz pierwszy oficjalnie wynalezione w 1868 roku, kiedy powstał zegarek dla hrabiny Węgier. Przed pierwszym oficjalnym zegarkiem zegarki kieszonkowe zostały przystosowane do noszenia na nadgarstku już w 1570 roku.
Zegarki na rękę zostały pierwotnie zaprojektowane jako biżuterię. Biżuteria została stworzona, by złożyć oświadczenie, a początkowo były przeznaczone tylko dla kobiet. Zegarki były funkcjonalne, ale niewiele kobiet używało ich do praktyczności. Zamiast tego użyli ich, aby podkreślić akcent, uzupełniając resztę biżuterii. Mężczyźni woleli polegać na tradycyjnych kieszonkowych zegarkach nawet przez dekadę po stworzeniu pierwszego zegarka.
Pomysł zegarka na rękę dla mężczyzn złapany po tym, jak wojsko zdało sobie sprawę, że żołnierzom łatwiej będzie zobaczyć czas na ich nadgarstku. Zanim personel wojskowy nosił zegarki na rękę, nosili zegarki kieszonkowe, które wymagały użycia obu rąk. W latach osiemdziesiątych XIX wieku szwajcarski producent zegarków opracował zegarki specjalnie dla niemieckiej armii. Zegarki te pozwoliły żołnierzom na operowanie ich maszynami, sprzętem i bronią, jednocześnie sprawdzając czas. Inni wojskowi wkrótce przyjęli pomysły zegarków na rękę dla wygody żołnierzy.
