Znaczenie marszu od Selmy do Montgomery w Alabamie to świadomość społeczna, którą wniósł do ruchu na rzecz praw obywatelskich. Marsz odbył się w 1965 roku od 21 marca do 25 marca. Z rozkazu prezydenta Johnsona oddziały federalne i członkowie Gwardii Narodowej Alabamy chronili uczestników marszu.
18 lutego 1965 r. żołnierz stanu Alabama zastrzelił w mieście Marion Jimmiego Lee Jacksona, afro-amerykańskiego pokojowego demonstranta. W odpowiedzi na tragedię, Martin Luther King, Jr., zorganizował marsz protestacyjny, który miał odbyć podróż z Selma do Montgomery, na odcinku o długości 54 mil. Pierwsza próba z 7 marca okazała się nieskuteczna, ponieważ wojska państwowe łzawiąc zagazowały 600 uczestników, zmuszając ich do odwrotu. Telewizyjne serwisy informacyjne dawały widzom krajowym pogląd na temat przemocy ze strony państwowych żołnierzy, co pobudziło Kinga i innych przywódców do ponownej próby. Druga próba 9 marca również nie powiodła się, ponieważ wojska stanowe ponownie zablokowały drogę.
Po przybyciu uczestników marszu do Montgomery około 50 000 czarnoskórych zwolenników okazało się użyczać ich głosu. Po marszu prezydent Johnson wezwał Kongres do podjęcia kroków w celu ochrony praw wyborczych Afroamerykanów, a tego lata Kongres uchwalił Ustawę o prawach wyborczych. Prawo zakazało wielu podejrzanych prób stłumienia afro-amerykańskiego głosowania.
