W XVI wieku Anglia doświadczyła wzrostu gospodarczego i przyrostu naturalnego, który zaowocował komfortowym stylem życia dla szlachetnej i średniej klasy robotniczej, ale trudnym trybem życia dla biednych, niższej klasy rolników. Przemysł gospodarczy dostępny dla populacja robocza była zróżnicowana, tworząc szeroką przepaść między klasami społecznymi.
W XVI wieku Anglia zaczęła zwiększać wydobycie węgla i metali, co pozwoliło jej rozszerzyć szlaki handlowe w całej Europie i Azji. Spowodowało to znaczny wzrost zamożności osób, które posiadały kopalnie lub firmy handlujące lub sprzedające produkty. Po raz pierwszy szlachetna, wyższa klasa średnia była w stanie sobie pozwolić i zapewnić wyższą jakość życia.
Większość ludności żyła w mniejszych osiedlach i wioskach, a domy bogatych i wpływowych działały jako punkty centralne. Domy te można było budować, dodając nowe elementy architektoniczne i funkcjonalne remonty. Bogaci mogli również oferować żywność o lepszej jakości w dużych ilościach. Bankiety i uczty na obchody były częstym zjawiskiem w tym czasie.
Biedni jednak walczyli o znalezienie pracy poza rolnictwem lub niebezpiecznym górnictwem i otrzymywali malejące pensje w porównaniu do wartości towarów, którymi się zajmowali.
