Narmer był 32-wiecznym B.C. założyciel faraońskiego Egiptu i obchodzony w starożytnym regionie w celu zjednoczenia Górnego i Dolnego Egiptu. Jako król Górnego Egiptu Narmer prowadził kampanię około 3200 r. podbić północne królestwo Dolnego Egiptu, choć ta data jest niepewna.
Zjednoczone królestwo założone przez Narmera, którego Herodot nazwał Menes w swojej historii Egiptu, zostało uczczone jako symbol królewskiej władzy i korzystnie odnosił się do faraonów wszystkich 30 kolejnych dynastii. Jego imię pojawia się na artefaktach, które zostały umieszczone w Piramidzie Krokowej Zoser, a liczne fragmenty ceramiki, które go dotyczą, zostały znalezione daleko na północy, jak Kanaan. W całej egipskiej historii Narmer był czczony jako postać o mitycznej mocy, a jego nazwisko było często przywoływane, by nadać legitymację egipskim władcom dopiero w okresie ptolemejskim.
Mimo tej czci niewiele wiadomo o życiu Narmera, czy rzeczywiście był tym samym faraonem co Herodotus Menes. Jego bezpośrednim poprzednikiem w Górnym Egipcie był prawdopodobnie Ka lub Scorpion II, a jego żona, Neithhotep, mogła pochodzić z Górnego lub Dolnego Egiptu. W sztuce Narmer jest często przedstawiany jako dominujący jeńców po udanej bitwie.
