Historycznie jezuici skupiali się na trzech głównych działaniach: promowaniu katolicyzmu, edukacji i pracy misyjnej. Wielu jezuitów poświęciło się także pracy charytatywnej, takiej jak pomoc chorym.
Jezuici są oficjalnie znani jako Towarzystwo Jezusowe. Hiszpański żołnierz o imieniu Ignacy Loyola założył zakon w 1534 roku po tym, jak został ranny w bitwie, a następnie poświęcił swoje życie religii. Porządek rozprzestrzenił się szybko w pierwszych latach istnienia, w dużej mierze jako reakcja na reformację. Początkujący jezuici byli zaniepokojeni zachowaniem katolickich nauk i powstrzymaniem rozprzestrzeniania się protestantyzmu. Jezuici odegrali dużą rolę w hiszpańskiej inkwizycji i byli podejrzani o spisek mający na celu zamordowanie królowej Elżbiety I w Anglii. Jednak większość religijnych działań zakonu koncentrowała się na szerzeniu nauk Kościoła katolickiego.
Edukacja odegrała centralną rolę w działalności jezuitów od wczesnego okresu istnienia organizacji. Szkoły jezuickie nie tylko rozpowszechniają nauki religijne, ale także odegrały dużą rolę w rozwijaniu nowoczesnych metod nauczania i praktyk standaryzacji programów edukacyjnych. Jezuici założyli setki szkół i szkół wyższych w Europie przez pierwsze dwa stulecia swojego istnienia i włączyli edukację w działalność misyjną.
Praca misyjna była kolejną centralną działalnością Towarzystwa Jezusowego. Zakon odegrał kluczową rolę w kolonializmie, zakładając misje w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Azji i Afryce. Misje te w dużej mierze dotyczyły przekształcania ludności lokalnej w katolicyzm. Byli oni także istotni w dokumentowaniu historii naturalnej, tworzeniu społeczności i rozpowszechnianiu praktyk edukacyjnych w koloniach, w których pracowali.
Wielu jezuitów zwróciło się także ku dobroczynności i pracy społecznej w Europie. Ponadto wspierali sztukę jako sposób na zwiększenie wpływu zamówienia.
