Głównym osiągnięciem Anny Frank było pisanie jej pamiętnika, który trzymała przez ponad dwa lata, podczas gdy ona i jej rodzina ukrywali się przed nazistami podczas II wojny światowej. Rodzina została ostatecznie odkryta i przewieziona do obozów koncentracyjnych, a dziennik został odnaleziony po deportacji rodziny. Jej dziennik przetrwał jako świadectwo ludzkiego ducha.
Anna otrzymała pamiętnik w dniu swoich 13 urodzin, kilka tygodni przed ukryciem się rodziny. Zarówno Anne, jak i jej siostra Margot, która była cztery lata starsza, prowadziły dzienniki dokumentujące swoje przeżycia podczas ukrywania się, ale dziennik Margot nigdy nie został odnaleziony. W swoim dzienniku Anne opisała, jak to jest żyć w ciągłym strachu przed odkryciem. Rodzina musiała milczeć przez cały czas i musieli ukrywać wszystkie światła i utrzymywać zasłony i okna zamknięte po zachodzie słońca. Byli całkowicie zależni od innych dla podstawowych potrzeb. Anne również napisała wiele swoich myśli i uczuć na temat życia, seksualności i doświadczenia przekształcania z małej dziewczynki w młodą kobietę.
Anne i jej rodzina zostali ostatecznie zdradzeni przez kogoś, kto wiedział, że się ukrywają, i zostali zabrani do obozu koncentracyjnego i zmuszeni do ciężkiej pracy. Anne i jej siostra zostali później przeniesieni do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen w Niemczech, gdzie oboje zarażali tyfus, chorobę bakteryjną. Anna i jej siostra zmarli w ciągu kilku dni; Anne zmarła w wieku 15 lat. Matka Anne również zachorowała i zmarła. Ojciec Anne, Otto, był jedynym członkiem najbliższej rodziny, który przeżył.
