Rodzice Anne Frank, Otto i Edith Frank, zdecydowali się opuścić Niemcy w 1933 r. z powodu kryzysu gospodarczego, dojścia Hitlera do władzy i rosnącego antysemityzmu w tym kraju. Frankowie byli liberalną rodziną żydowską klasy średniej mieszkającą we Frankfurcie nad Menem, zanim zdecydowali się przeprowadzić do Holandii, aby uniknąć prześladowań Żydów w Niemczech.
Otto założył firmę w Amsterdamie, która produkowała i sprzedawała pektynę, która służy do wyrobu galaretki. Rodzina przebudowała swoje życie w Amsterdamie do 1940 roku, kiedy to Niemcy przejęły Holandię. Naziści zaczęli wydawać antyżydowskie prawa, a rodzina Franków zdawała sobie sprawę, że śmierć i deportacja zbliżają się do Żydów w Holandii, tak jak to miało miejsce w przypadku Żydów w Niemczech. Po bezskutecznej próbie emigracji z Holandii, Frankowie zdecydowali, że muszą się ukryć, aby uciec przed nazistami i zaczęli organizować. Po tym, jak siostra Anne, Margot, otrzymała wezwanie w 1942 r., Rodzina Franków przeniosła się do tajnej aneksu w górnej części firmy Otto. Dołączyła do nich rodzina van Pelsów i dentysta Friedrich Pfeffer. Pamiętnik Anny kronizuje te dwa lata, w których się ukrywali. W 1944 r. Zostali odkryci, aresztowani i wysłani do obozów koncentracyjnych. Wszyscy oprócz Ottona zmarli przed końcem II wojny światowej.
