Transport na początku 1800 roku był głównie przez konia i żagla, ale rozwój i udoskonalenie silnika parowego przyczyniły się do rozwoju transportu kolejowego i rzecznego. Konie i konne pociągi pozostały podstawową metodą transportu przez większość stulecia, przynajmniej do lokalnych podróży. Pod koniec XIX wieku pojawił się samochód, chociaż większość XIX-wiecznych projektów była bardzo ograniczoną adopcją.
Przed powszechnym użyciem silnika parowego podróżowanie drogą wodną musiało wykorzystywać wiatr, prądy lub siłę roboczą do napędzania. Znaczna część podróży rzecznych w tym okresie była jednokierunkowa, ponieważ łódź portowa lub tratwa mogła łatwo transportować towary w dół rzeki, ale ruch w górę rzeki był uciążliwy. Kiedy towary musiały podróżować pod prąd rzeki, zwykle podróżowały po ziemi. Parowce umożliwiły statkom podróżowanie pod prąd, tworząc pierwsze dwukierunkowe systemy transportu rzecznego.
Koleje okazały się ważną innowacją w transporcie w XIX wieku, ze względu na ich zdolność do przewożenia dużych ilości ludzi i towarów przy stosunkowo dużych prędkościach. Podróże koleją mają tę zaletę, że pracują przez cały rok, a podróż statkiem może być trudna w północnej strefie podczas zimy. Linie kolejowe służyły również za linię komunikacyjną, ponieważ druty telegraficzne często towarzyszyły torom kolejowym w całym kraju.
