Królowie starożytnej Ghany zgromadzili bogactwa poprzez handel złotem i solą, wspomagani rozwojem żelaznictwa. Królowie pobierali podatki od handlu i zabronili innym posiadania bryłek złota, co ograniczało dostępność złoto i utrzymywały wysokie ceny.
Podczas swego wzrostu starożytna Ghana była tak bogata, że nawet zwierzęta domowe nosiły ozdoby ze złota, a zwierzęta żyły w luksusie. Położone w dzisiejszej Mauretanii, Mali i Senegalu, głównym surowcem naturalnym starożytnej Ghany było złoto. W pewnym momencie swojej historii Ghana rozszerzyła się o kontrolę nad ziemią pomiędzy górnymi rzekami Niger i Senegal, obszarem bogatym w złoto. Starożytni ghańczycy wymieniali złoto, niewolników i kości słoniowej na sól od Arabów i zdobyli konie, miecze, sukno i książki z Europy i Zachodu. Muzułmańscy kupcy podróżowali przez ponad dwa miesiące przez pustynię, by dotrzeć do Ghany, gdzie byli opodatkowani nie tylko tym, co importowali, ale także tym, co eksportowali.
Almoravids, muzułmańska grupa, zaatakowała stolicę Koumbi Saleh w XI wieku. Chociaż Ghana odepchnęła inwazję, 200 lat później została poważnie osłabiona przez kolejne ataki i została odcięta od międzynarodowych szlaków handlowych. W końcu Ghana została wchłonięta przez rozwijające się państwo Mali.
