Przyczyna buntu w Sepoy, znana również jako indyjska rebelia w 1857 roku, jest często przypisywana incydentowi, który prawdopodobnie wywołał powstanie: opozycji ze strony hinduskich i muzułmańskich żołnierzy w brytyjskiej armii Bengalu znany jako "snajperzy" do kwestii amunicji do nowego karabinu Enfield z 1853 roku, który pojawił się w postaci papierowych nabojów. Od miejscowych żołnierzy oczekiwano odgryzania końcówek kartonu z amunicją w celu załadowania karabinów . Ponieważ naboje zostały wcześniej wzmocnione tłuszczem z wołowiny i tłuszczu wieprzowego, które są zabronione odpowiednio w religii hinduskiej i muzułmańskiej, miejscowi żołnierze czuli, że ich brytyjscy władcy wymagali od nich działania wbrew ich religijnym obrzędom.
Niektórzy badacze uważają określenie "bunt" za poniżający. Powstanie miejscowych żołnierzy jest obecnie postrzegane przez wielu historyków jako część szeroko zakrojonej insurekcji cywilnej i wojny o narodowe wyzwolenie. Premier Wielkiej Brytanii Benjamin Disraeli, 27 lipca 1857 r., Przemówienie do Izby Gmin, zareagował na wieści o powstaniu, przypisując bunt powszechnej indyjskiej niechęci do ogólnego zachowania brytyjskich rządów. W swoim przemówieniu, które zostało przepisane dosłownie i szeroko rozpowszechniane, brytyjski premier zauważył przyczynę powstania, takie jak wymuszone wywłaszczenie rdzennych książąt przez władze brytyjskie, wraz z zajęciem mienia i ingerencją w wierzenia religijne Indian.
