Colonial New Jersey był domem prezbiterian, kwakrów, holenderskich reformowanych, baptystów, holenderskich luteran, baptystów dnia siódmego, niemieckich reformowanych, portugalskich Żydów, anglikanów, członków Kościoła anglikańskiego, religii Afroamerykanów i Indian i inne. Niepokoje religijne w krajach europejskich spowodowały, że wiele osób wyemigrowało do New Jersey i Nowego Świata.
W czasach kolonialnych New Jersey należało do Bliskich Kolonii w tak zwanej brytyjskiej Ameryce Północnej. Środkowe kolonie obejmowały także Nowy Jork, Pensylwania i Delaware.
Z powodu prześladowań religijnych i upadku ruchu protestanckiego w całej Europie wielu ludzi uciekło do Nowego Świata. Nowa Anglia była popularnym początkowym celem, ale niektórzy emigranci byli niezadowoleni z rządu Nowej Anglii i przenieśli się do innych miejsc. W rezultacie New Jersey i inne Bliskie Kolonie cieszyły się pluralizmem religii w czasach kolonialnych.
Ankieta przeprowadzona w kościele w 1765 r. ukazała prezbiterian jako religię większościową, z Kwakrami, członkami Kościoła Anglii, holenderskiego reformowanego, baptystami, holenderskimi luteranami, baptystami dnia siódmego, niemiecką reformacją i innymi religiami również obecnymi. Według Narodowego Centrum Humanistycznego było prawdopodobnie więcej religii niż było zarejestrowanych. Rodziny często praktykowały religię w domu, ze względu na ograniczoną liczbę przywódców religijnych i niezdolność rodzin do opłacania składek kościelnych.
