Niemcy, Włochy i Japonia były trzema głównymi krajami znanymi jako mocarstwa osi w czasie II wojny światowej. Stworzyli sojusz, który uznał prawo Niemiec do kontrolowania większości kontynentalnej Europy, prawa Japonii do Azji Wschodniej i Pacyfiku, a Włochom prawo do Morza Śródziemnego. Stali się oficjalnymi sojusznikami za pośrednictwem Paktu Trójstronnego 27 września 1940 roku.
Władze Osi miały te wspólne cele: zniszczenie lub zneutralizowanie Związku Radzieckiego, obalenie porządku międzynarodowego po I wojnie światowej oraz poszerzenie ich terytorium i budowa imperiów poprzez dominację wojskową. Jednak w przeciwieństwie do potęgi sprzymierzonej Stanów Zjednoczonych, Związku Radzieckiego, Chin, Wielkiej Brytanii i Francji (choć nie była ona pod okupacją niemiecką), mocarstwa Osi nie miały skoordynowanej polityki zagranicznej ani wojskowej.
Trzy główne kraje naciskały na inne kraje, aby przyłączyły się do ich sprawy. Węgry i Rumunia dołączyły do Mocy Osi w dniu 20 listopada 1940 r. I 23 listopada 1940 r., Mając nadzieję, że mocarstwa Osi odstąpią od groźby, że Związek Radziecki prześcignie ich kraje. Słowacja dołączyła 24 listopada 1940 r. Bułgaria i Jugosławia dołączyły do potęgi Osi w marcu 1941 r., A następnie Chorwacja 15 czerwca 1941 r. Finlandia walczyła u boku państw Osi przeciwko Związkowi Radzieckiemu, ale nigdy nie podpisała paktu trójstronnego, aby stać się pełnoprawnym członkiem .
