Jaskiniowcy przetrwali przez polowanie i zbieranie. Z tego powodu nie żyli wyłącznie w jaskiniach, jak sugeruje ich nazwa. Jaskiniowcy mieszkali zazwyczaj w schronach zbudowanych ze skór zwierząt rozciągniętych na kościach, drewnianych chałupach lub kopcach z ziemi. Neandertalczycy, inny gatunek jaskiniowców, żyli w jaskiniach prawie wyłącznie, chociaż surowy klimat ich środowiska zmusił ich do korzystania z mobilności krążących i promieniujących ruchliwości, aby przetrwać.
Neandertalczycy używali mobilności w ruchu kołowym, aby stworzyć wiele tymczasowych obozów, które rozprzestrzeniły się na terenie łowisk w danym regionie, z których niektóre były jaskiniami. Dało im to możliwość przemieszczania się z miejsca na miejsce, gdy poszukiwali najlepszych terenów łowieckich. Wykorzystali mobilność radiacyjną, aby polować na jedzenie w jednym centralnym obozie. Łowcy opuścili obóz centralny i ruszyli dalej, aby znaleźć pożywienie. Polowanie zawsze powracało na kemping po zjedzeniu jedzenia. Większość centralnych obozów stanowiły jaskinie, ponieważ pasowały one do potrzeb studni neandertalczyków. Oprócz polowania, jaskiniowiec zbierał owoce, warzywa, orzechy, nasiona i rośliny strączkowe. Ponieważ rolnictwo nie zostało wynalezione, nie jedzą one kukurydzy ani ziaren, a produkty mleczne nie są zawarte w ich diecie, ponieważ nie było żywego inwentarza.
