Kolonialni bednarze używali wielu narzędzi stolarskich do cięcia i kształtowania drewna. Należą do nich różne piły, noże, szczypce i szczypce, narzędzia z ostrzem, takie jak adze, billhook i froe, a także wróble i młotki. Aby podeprzeć lub ukształtować drewno, użyli klocków, szczęki, konia do golenia, windy kotwicznej, zawiesi i sprzętu.
Coopers wytwarzają nagie naczynia z drewna związanego obręczami, takimi jak beczki, wiadra, beczki i wanny. Coopers często używają piły ręcznej, półksiężycowej i biczowej w swojej pracy, a także rzeźbią i golią drewno za pomocą narzędzia strugającego, a także noży, takich jak nożyk i nóż przycinający.
Coopery kolonialne specjalizujące się w różnego rodzaju pojemnikach. Suche lub luźne coopery sprawiły, że naczynia zawierały suche towary, takie jak tytoń, owoce, warzywa, zboża i gwoździe. Tight Coopers wykonał pojemniki zaprojektowane, aby chronić wilgoć przed wrażliwymi produktami, takimi jak mąka i proch strzelniczy. Białe coopery produkowały proste pojemniki przeznaczone do użytku w gospodarstwach domowych, ale nie wysyłane, takie jak pojemniki na masło, balie i wiadra. Mokre bednarze wytwarzają beczki do transportu i przechowywania płynów, takich jak piwo, wino, rum, jabłecznik i melasa.
W czasach kolonialnych rzemiosło kooperacji uczyło się podczas stażu siedem lat. W tym czasie uczeń zwykle spał w warsztacie, zwanym bednarstwem, i uczył się na przykładzie mistrzowskiego rzemieślnika. W niektórych częściach kolonialnej Ameryki było więcej bednarzy niż praktyków jakiegokolwiek innego zawodu. Jednym z pierwszych wywozów z kolonii były beczki wyprodukowane przez bednarze. Beczki i beczki były tak wysokie, że wiele plantacji miało niewolników, którzy nauczyli się być bednarzami. Rolnicy mogliby zarabiać dodatkowe pieniądze, oczyszczając ich ziemię i dostarczając bednarze z drewna nadającego się do klepek.
