Adaptacje małp obejmują ich anatomię, zachowanie i użycie narzędzi. Specyficzne adaptacje zależą od gatunku. Na przykład małpy kapucynów, szympansy pospolite, bonobo i orangutany używają narzędzi. Szympansy używają pałeczek do badania termitów i zbierania miodu na jedzenie; używają skał do łamania orzechów.
Wiele rodzajów małp, zwłaszcza tych w Nowym Świecie, ma chwytne ogony. Są w stanie używać tego ogona niemal jak inne dłonie, co pomaga im wspinać się i znajdować pokarm. Niektóre małpy, takie jak kapucyni, zwisają z ogonów podczas jedzenia. Ręce same w sobie są haczykowate, pozwalając im przechodzić z gałęzi do gałęzi. Wyjące małpy rozwinęły duże struny głosowe, które pozwalają samcom ogłosić ich obecność, tym samym chroniąc ich siedliska przed wkraczaniem rywalizujących małp. Małpy wiewiórki wydzielają piżmo przez futro, aby oznaczyć ich terytorium. Opracowali także krótkie, mocne uda, które pomagają im przeskakiwać z drzewa na drzewo.
Adaptacja behawioralna małp jest ich zwyczajem życia w społeczeństwie. Dzięki temu młodzi i starzy mają bliskie powiązania i wzajemną troskę. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie małpy w grupie mają rolę, która pomaga grupie przetrwać. Na przykład starsze małpy uczą młodych ludzi umiejętności przetrwania, upewniając się, że są gotowi do zarządzania swoim otoczeniem, gdy dorastają. Praca w grupie pozwala im także unikać lub zastraszać drapieżników.
