psy rasy Prairie opracowały kilka adaptacji, aby zapewnić im przetrwanie, między innymi silne nogi, wokalizacje i przetrwanie wody przez rośliny. Te cechy pomagają im przystosować się do suchych, szerokich połaci płaskich terenów preria.
Główna fizyczna adaptacja psa preriowego to jego silne tylne nogi, które pozwalają mu stać prosto i skanować prerię pod kątem niebezpieczeństwa.
Inne ważne adaptacje to wokalizacje, które sygnalizują niebezpieczeństwo, wydają ostrzeżenia i wyrażają ból. Kiedy pies preryjny szpieguje zagrożenie, szczeka, aby ostrzec inne psy preriowe. Wydaje ostry dźwięk tuż przed atakiem. Krzyczy w bólu.
Pies preryjny uzyskuje wodę tylko przez rośliny. Zdolność ta ma kluczowe znaczenie dla przetrwania ze względu na gorące i suche warunki prerii. Preryjny pies używa ostrych przednich zębów, aby odgryźć trawę, którą zużywa do uwodnienia.
Zaskakującą adaptacją jest nora, podziemna przestrzeń podzielona na pokoje. Tunele łączą nory z powierzchnią prerii. Pies preryjny wykopuje tunele pod kątem, aby zapobiec powodziom. W razie powodzi pies preryjny może poczekać, aż wody opadną w bezpiecznym pokoju nad tunelami. Pozostałe pomieszczenia są przeznaczone do przechowywania i usuwania odpadów.
