Epoka neoklasyczna miała cechy, które skupiały się na dokładności, porządku i strukturze. Era, w przeciwieństwie do epoki renesansu, pokazała człowieka jako wadliwą osobę.
Epoka neoklasyczna była jedną z epok w Anglii, w której ludzie czuli się najbardziej komfortowo. Mogli spotykać się w kawiarniach i interesujących miejscach, gdzie mogli omawiać różne tematy. W tym czasie literatura stała się coraz bardziej popularna, ponieważ wiele osób dzieliło się literaturą z innymi. W tym też czasie rozpoczęła się brytyjska tradycja picia popołudniowej herbaty. Epoka neoklasyczna ustąpiła miejsca ludziom, którzy lepiej czuli się w normach społecznych i rozpoczęli budowę klasy średniej. Ludzie nie byli wyjątkowo biedni ani królewscy, ale byli raczej przeciętnymi ludźmi. Czuli się z tym dobrze, ale wciąż pracowali nad utrzymaniem pozorów.
W tej epoce pisana literatura składała się głównie z prostych wizerunków ludzkich. W okresie renesansu człowiek uważany był za naprawdę dobry gatunek. Pomysł ten został wykorzeniony podczas neoklasycznej ery, kiedy człowiek został przedstawiony jako wadliwy. Większość literatury dotyczy ludzi, którzy muszą wykazać się samokontrolą i zdrowym rozsądkiem. Konserwatyzm w tym okresie kwitł jako nowa norma.
