Sztuka rzymska to niezwykle szeroka kategoria, obejmująca 1000 lat historii, różne religie i systemy polityczne, wiele artystycznych mediów i szeroko rozgałęzione fizyczne miejsca. Generalnie jednak sztuka rzymska opiera się głównie na w greckich modelach. Używa wyidealizowanych form i bardzo często przedstawia mitologiczną narrację.
Architektura rzymska jest często zaliczana do kategorii sztuki. Rzymianie jako pierwsi szeroko używali łuku w swojej architekturze, umożliwiając im budowę znacznie większych i bardziej stabilnych kamiennych budynków.
Rzeźba rzymska opiera się głównie na greckich terakotowych oryginałach, które ze względu na swój materiał nie przetrwały do dzisiaj. Są to prawie wyłącznie postacie mitologiczne. Oryginalne rzymskie posągi zazwyczaj przedstawiają senatorów lub cesarzy. Rzeźba została wyrzeźbiona z marmuru lub odlana z brązu.
Malowanie ścian to wysoce przestudiowana forma sztuki rzymskiej, unikalna w starożytnej archeologii, ponieważ przetrwała. Rzymskie malowidło ścienne byłoby w większości utracone dzisiaj, gdyby Wezuwiusz nie wybuchł i nie pochował Pompejów i Herkulanum, zachowując mury na miejscu. Rzymianie często malowali pejzaże, rodzaj sztuki, który nie powstał lub nie był preferowany w Grecji. Był to zatem wyjątkowo rzymski wynalazek, rzadko spotykany w sztuce rzymskiej.
Zwolnienia były główną formą sztuki dla Rzymian. Były to sceny wyryte w kawałku kamienia. Najbardziej znany przykład pochodzi od Ara Pacis, budynku z płaskorzeźbami ze wszystkich stron jego wewnętrznych i zewnętrznych ścian.
