Współczesny dramat charakteryzuje się wyjątkowym tematem, takim jak romantyzm osób ubogich, surowy obraz rzeczywistego życia oraz użycie symboli, obrazów i metafor. Chociaż współczesny dramat ewoluował w czasie, jego temat wykorzystania teatru do wyzwań i eksperymentowania na normach społecznych pozostawał niezmienny.
Pierwsza faza dramatu nowożytnego rozpoczęła się pod koniec XIX wieku wraz z rozwojem romantyzmu. Podobnie jak inne modernistyczne spektakle, romantyczne produkcje skupiały się na historiach tych, którzy mieszkali na niższych szczeblach drabiny społecznej. Jednak tam, gdzie później modernistyczne ruchy dramatyczne próbowałyby przedstawiać te opowieści tak szczerze, jak to tylko możliwe, romantyczne sztuki przesadzone, udramatyzowane, wypaczone i zeneryzowały życie bohatera dla teatru.
Realizm był drugą fazą współczesnego dramatu. Realizm wykorzystał tę samą tematykę, co romantyzm. Oba te ruchy różnią się jednak tym, że realizm nie usiłował spersonalizować życia poddanych. Kombinezony teatru realistycznego, kostiumy i rekwizyty zostały stworzone, by odzwierciedlić ich prawdziwe odpowiedniki. Realizm dążył do wyeliminowania dystansu między widzem a sceną, sprawiając, że jego produkcje naśladują prawdziwe życie jak najbliżej.
Naturalizm wykazuje te same cechy realizmu. Jednak sztuki naturalistyczne usunęły dramatyczne elementy teatru, starając się przedstawić rzeczywisty moment jego tematów. Sztuki naturalistyczne uznano zatem za "plasterek życia", ponieważ rzadko zmieniały ustawienia, a czas odtwarzania odzwierciedlał upływ czasu dla publiczności.
