Fale poprzeczne mają dwie części: grzbiet, który jest najwyższym punktem fali, i koryto, które jest najniższą częścią fali. Fale podłużne mają również dwie części: ściskanie, które są obszarami o wysokiej gęstości molekularnej i rzadkie zjawiska, które są obszarami o niskiej gęstości cząsteczkowej.
Istnieją dwa rodzaje fal w zależności od kierunku ruchu fali względem kierunku, w którym drgają cząstki. W falach poprzecznych kierunek energii falowej jest prostopadły do kierunku ruchu cząstek. Innymi słowy, jeśli fala porusza się od lewej do prawej, cząstki poruszają się w górę iw dół. Najwyższy punkt, w którym cząstka sięga falą poprzeczną, nazywany jest grzebieniem, podczas gdy najniższy punkt nazywany jest rynną. W falach podłużnych kierunek energii falowej jest równoległy (lub w tym samym kierunku) do ruchu cząstek. Innymi słowy, cząstki wibrują w tę iz powrotem wzdłuż kierunku samej fali. Obszary fali, w których cząstki są blisko siebie, nazywa się uciśnięciami. Oznacza to, że muszą istnieć obszary fali, w których cząstki są dalej oddzielone od siebie. Obszary te nazywane są rzadkimi działaniami. W przypadku fali poprzecznej pełny cykl fali lub długość fali musi zawierać jeden grzbiet i jedną rynnę. W przypadku fali podłużnej pełna długość fali musi obejmować jedną kompresję i jedną rzadką operację.
