Longhouses były podstawowym typem domu zbudowanym przez ludy północnej irokezji, takie jak Huron i Mohawk, przed kontaktem z Europejczykami. Irokezi budowali domki z długą, wąską strukturą drewnianych słupków i słupów, które następnie pokryto arkuszami kory.
Irokezi budowali domy mieszkalne dla dużych, rozbudowanych rodzin, znanych jako klany. Klany Iroquois były często bardzo duże i obejmowały wszystkich od rodzeństwa po dalekich kuzynów. Wszyscy członkowie klanu prześledzili swoje dziedzictwo do samotnego przodka. Irokezi żenili się poza swoimi klanami, a Irokezi, gdy się żenili, przeniosły się do długich domów małżonków. Klany te stanowiły podstawowe jednostki społeczeństwa Irokezów.
Typowe longhouses miały 20 stóp szerokości i 20 stóp wysokości. Długość longhouse bardzo się różniła, ale większość miała długość od 180 do 200 stóp. Jednak archeolodzy znaleźli kilka długich ruin o długości do 400 stóp. Irokez był podzielony na długie domki o długości około 20 stóp, z ogniem w środku, który wylał dziurę w dachu. Rodziny mieszkały dwie w przedziale, po jednej z każdej strony przejścia, która biegła wzdłuż długiego domku.
Wiele innych społeczeństw w historii również budowało domy w długim, prostokątnym kształcie, w tym wikingowie. Jednak społeczeństwa te zbudowały swoje longhouses z różnymi materiałami i metodami niż Irokezi.
