Uważa się, że osada Roanoke zawiodła, ponieważ była słabo dostarczona, a koloniści nie sprzymierzyli się ani nie zaprzyjaźnili rdzennych mieszkańców. Roanoke jest określane jako Zagubiona Kolonia z powodu tajemniczego zniknięcia osadnicy i zniszczenie ich budynków, rodząc mity i opowiadania konspiracyjne. Jednak historycy twierdzą, że trudności i poprawione stosunki zmusiły kolonistów do asymilacji z tubylcami.
Roanoke polegało na trzech nieudanych próbach założenia kolonii na wybrzeżu Północnej Karoliny. Zachęcony pozytywnymi raportami odkrywców, Sir Walter Raleigh i sir Richard Grenville wysłali statki dostawcze i kolonizatorów na wyspę Roanoke. Przypadkowo ci osadnicy przybyli tuż po tym, jak dżuma dymieniczna przetoczyła się przez rdzennych Amerykanów, niszcząc 90 procent istniejącej populacji i nie byli oni w stanie zebrać sił potrzebnych do utrzymania kontroli nad swoimi terytoriami.
Statki zaopatrzeniowe nie dotarły do Roanoke, a koloniści opuścili wyspę, by powrócić do Anglii, tracąc przylot na inny statek dostawczy. Ten statek pozostawił kilku mężczyzn, którzy mieli czekać na powrót kolonistów, ale ostatecznie wrócili również do Anglii. Kolejna ekspedycja prowadzona przez Johna White'a została założona i nastąpiła poprawa między osadnikami a miejscowymi tubylcami; jednak White powrócił do kolonii trzy lata później, aby go porzucić.
