Brytyjczycy przejęli Indie w związku z ogromnymi komercyjnymi i finansowymi interesami i możliwościami w regionie. W 1757 brytyjska Kompania Wschodnioindyjska pokonała Newab z Bengalu, skutecznie sprowadzając do regionu nie tylko brytyjską reklamę moc, ale brytyjska potęga militarna.
Po utracie kolonii amerykańskich brytyjskie imperialistyczne widoki spoglądały w kierunku Dalekiego Wschodu, a Indie zapewniały Wielkiej Brytanii dużo bogactwa. Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska miała kontrolę nad najkorzystniejszymi szlakami handlowymi do tego regionu, a Królewska Karta oznaczała, że firma miała monopol na cały handel. Wielka Brytania dała spółce władzę nad Indiami i pomogła zaopatrzyć wojska i zasoby.
Kompania Wschodnioindyjska była również w stanie skutecznie wytrzymać ciągłe ataki wojskowe ze strony lokalnych plemion, ponieważ mieszkańcy regionu nie byli w stanie walczyć zjednoczonym frontem, a firma nabyła prywatną armię miejscowych Indian, którzy byli lojalni wobec brytyjskich interesów .
W połowie XIX wieku władza firmy osłabła po zbrojnej rebelii przeciwko brytyjskiej okupacji i wpływom w regionie. Zamiast prowadzić do indyjskiej niepodległości, bunt spowodował, że Wielka Brytania przejęła bezpośrednią kontrolę nad Indiami, która trwała aż do 1947 roku.
