Kwakiutl byli mieszkańcami wyspy Vancouver i sąsiednich obszarów przybrzeżnych kontynentalnej Kolumbii Brytyjskiej w czasie kontaktów europejskich. Kwakiutl utrzymywał się z bogatego życia morskiego znajdującego się w pobliżu, w tym halibuta, łososia, fok i skorupiaków. Większość nowoczesnych Kwakiutl nadal mieszka na wyspie Vancouver.
Kwakiutl tradycyjnie żył w półstałych wioskach zimowych i tymczasowych osiedlach letnich na polowaniach, zebraniach i łowiskach. W niektórych miejscach zasobów, takich jak te wykorzystywane do rocznego łowiska łososia, Kwakiutl również zbudował trwałe budynki z drewna. Kwakiutl w dużym stopniu zależał od życia morskiego i wykorzystywał szeroką gamę urządzeń, w tym wyspecjalizowane jazy i pułapki, aby złapać to, czego potrzebowały. Kwakiutl używał drewna do naczyń i artykułów gospodarstwa domowego i tworzył bogato zdobione wyroby tekstylne, takie jak kosze i koce.
Kwakiutl walczył regularnie z sąsiednimi plemionami i między sobą, mając stosunki od przyjaznego ucztowania do okrutnego najazdu, w zależności od relacji czasu. Podczas nalotów Kwakiutl splądrował wioski i zniewolił pokonanych mieszkańców. Kiedy Kwakiutl urósł w siłę, coraz większe znaczenie zyskiwało terytorium.
Kwakiutl został silnie zaangażowany w handel futrami po tym, jak Hudson's Bay Company założył Fort Rupert w 1849 roku. Wraz z rozwojem osadnictwa europejskiego wiele Kwakiutl przeniosło się do rozwijającego się przemysłu drzewnego i konserwowego. Wiele nowoczesnych Kwakiutl nadal pracuje w komercyjnym przemyśle rybnym.
