Kolumbia Brytyjska wkroczyła do Konfederacji Kanadyjskiej w 1871 roku, ponieważ finansiści z Ottawy zgodzili się na zbudowanie linii kolejowej przez terytorium w ciągu dekady, wzięli na siebie ogromny dług tego terytorium i dostarczyli rządowe dotacje, aby pomóc Kolumbii Brytyjskiej stać się bardziej rozpuszczalnymi. Stany Zjednoczone chciały Kolumbii Brytyjskiej jako reparacji od Brytyjczyków po wojnie secesyjnej i dlatego, że Ameryka kupiła Alaskę w 1867 roku. Brytyjczycy odrzucili żądania Stanów Zjednoczonych.
Amor de Cosmos był czołowym zwolennikiem Kolumbii Brytyjskiej dołączającej do konfederacji. Jego poparcie dla przystąpienia do Kanady spotkało się z oporem elity tego regionu, który nadal chciał być częścią Wielkiej Brytanii. Cosmos wykorzystał swoje wpływy jako właściciel gazety, aby przyczynić się do przystąpienia do Kanady.
Brytyjczycy mianowali sir Anthony'ego Musgrave'a jako gubernatora kolonii z mandatem, że uczyni to terytorium Zachodu częścią Kanady. Pomógł przekonać mieszkańców, że przyłączenie się do Kanady jest najlepszym rozwiązaniem dla tego słabo zaludnionego regionu.
Delegacja wysłana do Ottawy miała kilka żądań, z których jedną było złagodzenie długu w wysokości 1,5 miliona brytyjskich Kolumbii Brytyjskiej. Innym poważnym problemem był transport, więc delegacja chciała, by szlak wagonów ciągnął się na wschód. George Cartier, reprezentujący rząd kanadyjski, zaskoczył brytyjskich Kolumbijczyków, oferując budowę linii kolejowej i dostarczając ponad 200 000 $ rocznie na sfinansowanie publicznych projektów pracy.
