Theodore Roosevelt był 26 prezydentem Stanów Zjednoczonych, znanym jako "pogromca zaufania" w walce z monopolistami przemysłowymi, poświęcając dużo czasu na politykę ochrony przyrody. Za swoją rolę w kończąc wojnę rosyjsko-japońską, Roosevelt otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
Roosevelt urodził się w 1858 roku i uczęszczał do Harvard College. Jego pierwsze wypady do polityki odbyły się w Zgromadzeniu Stanu Nowy Jork, gdzie odbył dwie kadencje. Po nieudanej kampanii dla burmistrza Nowego Jorku w 1886 roku, Roosevelt zajmował kilka stanowisk biurokratycznych, osiągając kulminację na stanowisku asystenta sekretarza amerykańskiej marynarki wojennej.
Podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej Roosevelt poprowadził swoich "Szorstkich Jeźdźców" na Kubę, w szczególności w kosztownej bitwie pod San Juan. Roosevelt stał się bohaterem wojennym na swoją służbę i wkrótce został wybrany na gubernatora Nowego Jorku. W wyborach w 1900 Roosevelt był kolegą z zespołu, a później wiceprezydentem Williama McKinleya. Po śmierci McKinleya prezydentem został Roosevelt.
Roosevelt był znany z walki z trustami przemysłowymi, co doprowadziło do egzekwowania na szeroką skalę Sherman Antitrust Act. Roosevelt stworzył także 200 milionów akrów narodowych lasów i rezerwatów. Zamiast kontynuować izolacjonizm poprzednich prezydentów, Roosevelt bronił powstania Stanów Zjednoczonych jako światowej potęgi, w szczególności w tworzeniu Kanału Panamskiego i jego działalności dyplomatycznej podczas wojny rosyjsko-japońskiej.
